الطَّلاَقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ وَلاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلاَّ أَن يَخَافَا أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
﴿٢٢٩﴾
سورة البقرة
(2/229) Et talacku merratan (merratani), fe imßackun bi ma’rufin ew teßrichun bi ichßan (ichßanin), we la jachllu leckum en te’chusu mimma atejtumuchunne schej’en illa en jechafa ella juckima hududallach (hududallachi), fe in hftum ella juckima hududallachi, fe la dschunacha alejchima fi meftedet bich (bichi), tilcke hududullachi fe la ta’teducha, we men jeteadde hududallachi fe ulaicke humus salimun (salimune).
Sura al-Baqara