وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ذَلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْرًا
﴿٨٢﴾
سورة الكهف
(18/82) We emmel dschidaru fe kane li gulamejni jetimejni fil medineti we kane tachtechu kensun lechuma we kane ebuchuma salicha (salichan) , fe erade rabbucke en jebluga eschuddechuma we jeßtachridscha kensechuma rachmeten min rabbick (rabbicke) we ma fealtuchu an emri, salicke te’wilu ma lem teßt’ alejchi sabra (sabren).
Sura al-Kahf