هُوَ الَّذِيَ أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ في قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاء الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاء تَأْوِيلِهِ وَمَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاَّ اللّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِّنْ عِندِ رَبِّنَا وَمَا يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُوْلُواْ الألْبَابِ
﴿٧﴾
سورة آل عمران
(3/7) Huwellesi ensele alejkel kitabe minchu ajatun muchkematun hunne ummul kitabi we ucharu muteschabichat (muteschabichatun) , fe emmellesine fi kulubichim sejgun fe jettebiune ma teschabeche minchubtigael fitneti webtigae te’wilich (te’wilichi) , we ma ja’lemu te’wilechu illallach (illallachu) , wer raßichune fil ilmi jeckulune amenna bichi, kullun min indi rabbina, we ma jeseckkeru illa ulul elbab (elbabi).
Sura al-Imrān