أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَآجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَأُمِيتُ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ
﴿٢٥٨﴾
سورة البقرة
(2/258) E lem tera ilellesi hadsche ibrachime fi rabbichi en atachullachul mulk (mulke), is kale ibrachimu rabbijellesi juchji we jumitu, kale ene uchji we umit (umitu), kale ibrachimu fe innallache je’ti bisch schemßi minel maschrk fe’ti bicha minel magribi fe buchitellesi kefer (kefere), wallachu la jechdil kawmes salimin (salimine).
Sura al-Baqara