يَحْلِفُونَ بِاللّهِ مَا قَالُواْ وَلَقَدْ قَالُواْ كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِمْ وَهَمُّواْ بِمَا لَمْ يَنَالُواْ وَمَا نَقَمُواْ إِلاَّ أَنْ أَغْنَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ مِن فَضْلِهِ فَإِن يَتُوبُواْ يَكُ خَيْرًا لَّهُمْ وَإِن يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَمَا لَهُمْ فِي الأَرْضِ مِن وَلِيٍّ وَلاَ نَصِيرٍ
﴿٧٤﴾
سورة التوبة
(9/74) Jachlifune billachi ma kalu, we leckad kalu kelimetel kufri we keferu ba’de ißlamichim we hemmu bi ma lem jenalu, we ma neckamu illa en egnachumullachu we reßuluchu min fadlich (fadlichi) , fe in jetubu jecku hajren lechum, we in jetewellew juasibchumullachu asaben elimen fid dunja wel achrech (achreti) , we ma lechum fil ard min welijjin we la naßir (naßirin).
Sura at-Tauba