إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُواْ السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
﴿٤٠﴾
سورة التوبة
(9/40) İlla tenßuruchu fe kad naßarachullachu is achredschechullesine keferu sanijeßnejni is huma fil gari is jeckulu li sachibichi la tachsen innallache meana, fe enselallachu seckinetechu alejchi we ejjedechu bidschunudin lem terewcha we dscheale kelimetellesine keferuß sufla, we kelimetullachi hijel ulja wallachu asisun hackim (hackimun).
Sura at-Tauba