مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ اللّهِ وَلاَ يَرْغَبُواْ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لاَ يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلاَ نَصَبٌ وَلاَ مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ يَطَؤُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلاَ يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلاً إِلاَّ كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
﴿١٢٠﴾
سورة التوبة
(9/120) Ma kane li echlil medineti we men hawlechum minel a’rabi en jetechallefu an reßulillachi we la jergabu bi enfußichim an nefßich (nefßichi) , salicke bi ennechum la jußibuchum sameun we la naßabun we la machmeßatun fi sebilillachi we la jetaune mewtan jagisul kuffare we la jenalune min aduwwin nejlen illa kutibe lechum bichi amelun salich (salichun) , innallache la judiu edschrel muchßinin (muchßinine).
Sura at-Tauba