وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُم بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاء أَوْ أَكْنَنتُمْ فِي أَنفُسِكُمْ عَلِمَ اللّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَكِن لاَّ تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاَّ أَن تَقُولُواْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا وَلاَ تَعْزِمُواْ عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّىَ يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ
﴿٢٣٥﴾
سورة البقرة
(2/235) We la dschunache alejckum fima arradtum bichi min hitbetin nißai ew ecknentum fi enfußickum, alimallachu enneckum se tesckurunechunne we lackin la tuwaduchunne sirran illa en teckulu kawlen ma’rufa (ma’rufen), we la ta’simu uckdeten nickach hatta jeblugal kitabu edschelech (edschelechu), wa’lemu ennallache ja’lemu ma fi enfußickum fachseruch (fachseruchu), wa’lemu ennallache gafurun halim (halimun).
Sura al-Baqara