شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
﴿١٨٥﴾
سورة البقرة
(2/185) Şechru ramadanellesi unsile fichil kur’anu huden lin naßi we bejjinatin minel huda wel furkan (furkani), fe men schechide minkumusch schechra fel jeßumch (jeßumchu), we men kane maridan ew ala seferin fe iddetun min ejjamin uchar (uchara) juridullachu bickumul jußra we la juridu bickumul ußra, we li tuckmilul iddete we li tuckebbirullache ala ma hedackum we lealleckum teschkurun (teschkurune).
Sura al-Baqara