وَمَا أَنفَقْتُم مِّن نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللّهَ يَعْلَمُهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ
﴿٢٧٠﴾
إِن تُبْدُواْ الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاء فَهُوَ خَيْرٌ لُّكُمْ وَيُكَفِّرُ عَنكُم مِّن سَيِّئَاتِكُمْ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
﴿٢٧١﴾
لَّيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ يَهْدِي مَن يَشَاء وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَلأنفُسِكُمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ
﴿٢٧٢﴾
لِلْفُقَرَاء الَّذِينَ أُحصِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاء مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِيمَاهُمْ لاَ يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ
﴿٢٧٣﴾
الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلاَنِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ
﴿٢٧٤﴾
٤٦
(2/270) We ma enfacktum min nafackatin ew nesertum min nesrin fe innallache ja’lemuch (ja’lemuchu), we ma lis salimine min enßar (enßarn).
(2/271) İn tubduß sadackati fe niimma hij (hije), we in tuchfucha we tu’tuchal fuckarae fe huwe hajrun leckum we juckeffiru ankum min sejjiatickum wallachu bi ma ta’melune habir (habirun).
(2/272) Lejße alejke hudachum we lackinnallache jechdi men jeschau, we ma tunficku min hajrin fe li enfußickum, we ma tunfickune illebtigae wedschhillach (wedschhillachi), we ma tunficku min hajrin juweffe ilejckum we entum la tuslemun (tuslemune).
(2/273) Lil fuckaraillesine uchßiru fi sebilillachi la jeßtatiune darben fil ard, jachßebuchumul dschachilu agnijae minet teaffuf (teaffufi), ta’rifuchum bi simachum, la jeß’elunen naße ilchafa (ilchafen), we ma tunficku min hajrin fe innallache bichi alim (alimun).
(2/274) Ellesine junfickune emwalechum bil lejli wen nechari sirran we alanijeten fe lechum edschruchum inde rabbichim, we la hawfun alejchim we la hum jachsenun (jachsenune).
46