فَلَمَّا اسْتَيْأَسُواْ مِنْهُ خَلَصُواْ نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُواْ أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًا مِّنَ اللّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الأَرْضَ حَتَّىَ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ
﴿٨٠﴾
سورة يوسف
(12/80) Fe lemmeßtej’eßu minchu haleßu nedschijja (nedschijjen) , kale kebiruchum e lem ta’lemu enne ebackum kad echaze alejkum mewßickan minallachi we min kablu ma ferrattum fi jußuf (jußufe) , fe len ebrachal arda hatta je’zene li ebi ew jachkumallachu li we huwe hajrul hackimin (hackimine).
Sura Yusuf