وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَكِن لِّيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
﴿٢٦٠﴾
سورة البقرة
(2/260) Va iz keala ibreaheemu raabbee arinee kayfa tuhyil mavtea keala a va lam tu’min keala balea va leakin li yaatmaainna kaalbee keala fa huz arbaaatan minat taayri fa surhunna ilayka summac’aal aalea kulli cabalin minhunna cuz’an summad’uhunna ya’teenaka saa’yea(saa’yan), vaa’lam annaalleaha aazeezun haakeem(haakeemun).
Surah Al-Baqarah