تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ
﴿١﴾
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ
﴿٢﴾
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ
﴿٣﴾
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ
﴿٤﴾
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ
﴿٥﴾
سورة الـمسد
(111/1) Tebbet yedâ ebî lehebin ve tebbe.
(111/2) Mâ agnâ anhu mâluhu ve mâ keseb(kesebe).
(111/3) Se yaslâ nâran zâte leheb(lehebin).
(111/4) Vemraetuhu, hammâletel hatab(hatabi).
(111/5) Fî cîdihâ hablun min mesed(mesedin).
TEBBET (MESED) Suresi